پمپ سانتریفیوژ یا گریز از مرکز، از سری پمپ های دینامیکی می باشد که در دسته پمپ های جابجایی غیر مثبت قرار گرفته و با چرخیدن یک پروانه در آن انرژی به سیال منتقل می گردد. پمپ های سانتریفیوژ نیز همانند بسیاری دیگر از پمپ ها، انرژی را از موتور دوار می‌گیرد و آن را به سیال منتقل می کند. بخشی از این انرژی به شکل انرژی جنبشی و در قالب سرعت ظاهر می گردد، بخشی نیز به شکل انرژی پتانسیل و در قالب هد فشاری درمی آید که توانایی حمل سیال در برابر نیروی جاذبه زمین به سمت بالا را دارد.
پمپ های سانتریفیوژی پرکاربردترین پمپ آبی در صنعت می باشد. به طور میانگین 75 درصد از پمپ های به کار رفته در صنعت از نوع سانتریفیوژ می باشند. این نوع پمپ، پمپ های ایده آلی به شمار می آیند، زیرا اغلب میزان مشخصی از دبی آب در یک فشار ثابت و در هر موقعیتی را تأمین می کنند.
این پمپ بر اساس تئوری نیروی گریز از مرکز کار می کند. هنگامی که پره پمپ درون محفظه آن دوران می کند، سیال را از مرکز به بیرون هل داده و باعث می شود که سیال جایگزین، تحت فشار اتمسفر یا فشار های مصنوعی و بالاتر به سمت مرکز کشیده شود. سیالی که به بیرون هدایت شده است، از طریق مسیر خروجی تخلیه می شود. فشار سیال را می توان به وسیله گام پروانه پمپ و نیز سرعت دورانی آن محاسبه کرد. این پمپ ها از دو عضو اصلی پروانه و بدنه تشکیل شده اند.
مزایای پمپ های سانتریفیوژ
- در دسترس بودن
- قیمت مناسب
- طراحی ساده
- تنوع در جنس پروانه ها
- هزینه جاری پایین نسبت به سایر پمپ ها
- اشغال فضای کم
معایب پمپ های سانتریفیوژ
- نیاز به آب بندی دارند.
- در حالت عادی فشار ها و دبی های بالا را تأمین نمی کنند.
- برای تولید فشارهای بالا، بسیار گران قیمت هستند. (پمپ های طبقاتی)
